Ε;

Σάμπως αυτός δεν ήταν κάποτε παιδί; Αυτός, με τη μεγάλη κοιλιά και τα άσπρα μαλλιά, που κοιτάς τώρα, μήπως δεν έτρεξε, δεν έπαιξε, δεν έκλεψε κάποτε; Μήπως δεν ερωτεύτηκε, δεν ονειρεύτηκε; Μήπως κάποτε δεν έβλεπε όλη τη ζωή μπροστά του σαν θάλασσα, στην απέραντη άγνοιά του; Μην τον κοιτάς έτσι, σαν να μην είχε ποτέ παρελθόν. Ίσως κι αυτός να κουβαλά στη μέσα τσέπη του σακακιού του μια φωτογραφία, σε πλήρη άνθηση των νιάτων του, τότε που τον φώναζαν Αλέν Ντελόν, κι ούτε ο ίδιος θα πίστευε, αν του έλεγες, ότι, χρόνια μετά, θα πουλά λαχεία στα ΚΤΕΛ.