Ε;
Σάμπως αυτός δεν ήταν κάποτε παιδί; Αυτός, με τη μεγάλη κοιλιά και τα άσπρα μαλλιά, που κοιτάς τώρα, μήπως δεν έτρεξε, δεν έπαιξε, δεν έκλεψε κάποτε; Μήπως δεν ερωτεύτηκε, δεν ονειρεύτηκε; Μήπως κάποτε δεν έβλεπε όλη τη ζωή μπροστά του σαν θάλασσα, στην απέραντη άγνοιά του; Μην τον κοιτάς έτσι, σαν να μην είχε ποτέ παρελθόν. Ίσως κι αυτός να κουβαλά στη μέσα τσέπη του σακακιού του μια φωτογραφία, σε πλήρη άνθηση των νιάτων του, τότε που τον φώναζαν Αλέν Ντελόν, κι ούτε ο ίδιος θα πίστευε, αν του έλεγες, ότι, χρόνια μετά, θα πουλά λαχεία στα ΚΤΕΛ.
posted by Ioulita @ 13:59
3 Comments:
όλοι ήμαστε παιδιά.Μερικοί κάνουν το λάθος ή έχουν ένα λόγο και μένουν για πάντα εκεί.
Καλημέρα,Ιουλίτα.
to na menei kapoios ekei de m enoxlei katholou an o idiow nivuei entajei me tiw ipoxreoseis tou
skeftomai omos kathos pernoun ta xronia k megalono ki ego, pos tous arketa megalyteroys toyw vlepame san kati ligo apo allo planiti h san kapoia alli fili-ti les?
ποσο κατακλυσμέος ειναι ο χρονος,,,ρ΄ωτησα τη γιαγια μου ετων 92 πώς τι φαίνεται που περασαν απο πάνω της 92 ολόκληρα χρόνια και τι μου απάντησε " σαν να μπήκα από τη μια πορτα και να βγήκα από την άλλη. τόσο γρήγορα πέρασαν"....
Post a Comment
<< Home