Sunday, June 05, 2011

Ε;

Σάμπως αυτός δεν ήταν κάποτε παιδί; Αυτός, με τη μεγάλη κοιλιά και τα άσπρα μαλλιά, που κοιτάς τώρα, μήπως δεν έτρεξε, δεν έπαιξε, δεν έκλεψε κάποτε; Μήπως δεν ερωτεύτηκε, δεν ονειρεύτηκε; Μήπως κάποτε δεν έβλεπε όλη τη ζωή μπροστά του σαν θάλασσα, στην απέραντη άγνοιά του; Μην τον κοιτάς έτσι, σαν να μην είχε ποτέ παρελθόν. Ίσως κι αυτός να κουβαλά στη μέσα τσέπη του σακακιού του μια φωτογραφία, σε πλήρη άνθηση των νιάτων του, τότε που τον φώναζαν Αλέν Ντελόν, κι ούτε ο ίδιος θα πίστευε, αν του έλεγες, ότι, χρόνια μετά, θα πουλά λαχεία στα ΚΤΕΛ.

3 Comments:

Blogger ολα θα πανε καλα... said...

όλοι ήμαστε παιδιά.Μερικοί κάνουν το λάθος ή έχουν ένα λόγο και μένουν για πάντα εκεί.
Καλημέρα,Ιουλίτα.

9:29 AM  
Blogger fish eye said...

to na menei kapoios ekei de m enoxlei katholou an o idiow nivuei entajei me tiw ipoxreoseis tou

skeftomai omos kathos pernoun ta xronia k megalono ki ego, pos tous arketa megalyteroys toyw vlepame san kati ligo apo allo planiti h san kapoia alli fili-ti les?

3:51 PM  
Blogger Sofia malvi said...

ποσο κατακλυσμέος ειναι ο χρονος,,,ρ΄ωτησα τη γιαγια μου ετων 92 πώς τι φαίνεται που περασαν απο πάνω της 92 ολόκληρα χρόνια και τι μου απάντησε " σαν να μπήκα από τη μια πορτα και να βγήκα από την άλλη. τόσο γρήγορα πέρασαν"....

11:06 PM  

Post a Comment

<< Home