Το αύριό σου

Πάντα περιμένεις τη μέρα μετά τη σημερινή, τη στιγμή πέρα από την παρούσα, το αύριο που θα είναι καλύτερο, τη μέρα που θα βγεις από κει, τη μέρα που θα πας εκεί, τη μέρα που θα είσαι έτσι, το όταν, το άμα, το μόνο αν. Κι εγώ σου φωνάζω και αναθεματίζω τα πλάνα σου, λες και κάποιος σου 'βαλε μια υπογραφή πως θα ζήσεις έτσι και θα ζήσεις τόσα χρόνια και μπορείς συνεπώς να αφήνεις τον καιρό σου να περνά κάνοντας σχέδια για το αύριο που θα έρθει. Το μόνο που μπορώ να σου πω για το αύριο είναι ότι μπορεί να είναι καλύτερο, όπως μπορεί να 'ναι και χειρότερο, και, τελοσπάντων, άμα υπάρχεις κι έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και το μυαλό σου σώο, το αύριό σου ήδη το έχεις ονομάσει χτες. Η λέξη αύριο υπάρχει για τους ζώντες, γιατί για μια ελπίδα, λέει, ζει ο άνθρωπος, μα ο άνθρωπος καλά θα κάνει απλά να ζει, αντί να ελπίζει. Κι άμα φοβάσαι πως θα πεθάνεις, στο λέω 'γω, είσαι ήδη νεκρός.
Οι άνθρωποι πάλεψαν για την ελευθερία τους από τον φόβο, μέχρι να αποφασίσουν πως, σε πολλές περιπτώσεις, αυτός τους βολεύει αφάνταστα, γιατί καταπραΰνει την αδυναμία τους να ζουν.