Περί χρόνου
Να, ορίστε τώρα που αναγκάζομαι να προβληματιστώ, άγιες μέρες που 'ναι, και να δεις που για τιμωρία θα 'ρθει κανένας καλικάντζαρος να μου κλέψει τα μελομακάρονα ή να μου πάρει τη φωνή!
"Τελειώνει ο χρόνος, αρχίζει ο χρόνος"... Κουραφέξαλα. Όσοι έχασαν τα όνειρά τους να ψάξουν να τα βρουν καθημερινά, όταν σβήσουν τα λαμπάκια και τα κεράκια και μαζευτούν τα επίσημα τραπέζια και τα καθαρά τραπεζομάντηλα μπουν στο συρτάρι. Εκεί που οι ευχές τελειώνουν και πρέπει να αρχίσει η πράξη. Εκεί που τα φιλιά και τα χαμόγελα και οι αγκαλιές και τα δώρα πρέπει να μοιράζονται οικειοθελώς και όχι υποχρεωτικά, μόνο και μόνο επειδή οι μέρες το επιβάλουν. Εκεί που οι επιλογές είναι δική μας ευθύνη και κανενός ευχή.
Τι τελειώνει και τι αρχίζει; Για πείτε μου και μένα, ρε παιδιά! Προφανώς κάποιον συμβολισμό θα κρύβει, τον οποίον αγνοώ. Δεν τα 'χω βάλει με τις γιορτές, όχι. Με καμία γιορτή. Και γιορτάζω και πίνω και τρώω και βλέπω φίλους και στέλνω ευχές με την καρδιά μου, όπως έκανα έτσι κι αλλιώς. Και χαίρομαι και λυπάμαι και το ίδιο χάος έχω στο μυαλό μου, όπως είχα πάντα. Και παραμύθια ακούω και διαβάζω και μου αρέσουν ακόμα, μου αρέσουν το ίδιο, όπως παλιά. Και δεν μπορώ να αιτιολογήσω τα τόσα φώτα, τον τόσο θόρυβο, τα τόσα ψώνια, τον τόσο πανικό, την τόση φιλανθρωπία, το τόσο φαγητό, το τόσο ποτό, τα τόσα δώρα, τις τόσες ηλεκτρονικές ευχές για νέα όνειρα και νέες ελπίδες και κάτι καλύτερο. Μακάρι να έπιαναν οι ευχές όλων μας και να έπαυαν να πεθαίνουν άδικα άνθρωποι, όλοι οι άρρωστοι να έβρισκαν ίαση, να μην πεινούσε κανείς, κανείς να μην διψούσε, όλοι να είχαν ίσα δικαιώματα σε βασικά αγαθά. Μακάρι όλων μας οι ψυχές να ήταν λίγο πιο δροσερές και λίγο πιο γεμάτες. Μα όλα αυτά στα γιορτινά τραπέζια για λίγο ξεχνιούνται. Και εκτός τραπεζιών ξεχνιούνται πάλι.
Συμπαθάτε με, δεν τα 'χω βάλει με τις γιορτές ούτε με τις ευχές ούτε με τα έθιμα.
Μα αυτό με το τέλος και την αρχή δεν το κατάλαβα ποτέ.
Πού τελειώνει και πού αρχίζει ο χρόνος;
(...τους βλέπω τους καλικάντζαρους, τρέχουν να με φάνε ζωντανή, εμένα και τους κουραμπιέδες μου!... Τη βγάζω δεν τη βγάζω τη... χρονιά!)
(ευχαριστώ την Maximus, γιατί χάριν σε αυτήν -και εν αγνοία της, φυσικά- πάτησα το "κλικ" για τη δημοσίευση)
(εγώ απλά να χιονίσει ήθελα)
(και, τελοσπάντων, καλή χρονιά να έχουμε όλοι, και ο,τι κάνουμε να το κάνουμε από και με αγάπη)
posted by Ioulita @ 11:10
6 Comments:
ίσως αρχίζει και τελειώνει με την ανάσα μας. ο δικός μας χρόνος τουλάχιστον.
ολόψυχα αμέτρητες ευχές για ό, τι καλύτερο. όλα αυτά που σε κάνουν να νοιώθεις ασφαλής, χαμογελαστή, αληθινή, ολοκληρωμένη να μην σταματήσουν ποτέ.
καλή σου χρονιά!
αντικειμενικα;
αρχιζει με την γεννηση μας..
ολα τα υπολοιπα γινονται για να τακτοποιουμε πραγματακια στα συρταρακια μας..
καλη χρονια γλυκια μου!
να προσεχεις απο τα καλικαντζαρακια.. μεχρι να τα ξανακλεισουμε στο κουτι ;)
ok ας το δούμε σαν ένα παιχνίδι, για μικρούς & μεγάλους, ένα παιχνίδι σε παγκόσμια κλίμακα που ίσως μας φέρνει πιο κοντά από τη μια άκρη στην άλλη...
Από την άλλη βέβαια οι ουσιαστικές μεταβολές είναι προσωπικές & φυσικά συμβαίνουν οποτεδήποτε (όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος)
Καλή χρονιά λοιπόν & καλές εκπλήξεις:)
b|a|s|n\i/a,
αυτό ναι, μάλιστα! Το καταλαβαίνω!
Ειλικρινά σε ευχαριστώ για τις ευχές σου τις ταιριαστές με μένα! Καλή χρονιά! Καλή όμως!! Και γλυκειά!
❤,
συμφωνούμε λοιπόν! Μα το πιστεύεις ότι δεν θυμάμαι χρονιές; Μάλλον κάτι δεν τακτοποιώ σωστά στο μυαλό μου!...
Χτες καλόπιασα τους καλικάντζαρους με μελομακάρονα. Ακόμα μια μέρα τους έμεινε! Καλή χρονιά να έχεις!
Caesar,
και εσύ ήσουν αφορμή γι' αυτό το ποστ, να το ξέρεις!
Μ' άρεσε η οπτική σου του παιχνιδιού! Τρελαίνομαι για παιχνίδια και για εκπλήξεις! Καλή χρονιά σου!
..κι εγώ που ήρθα τυχαία και είδα το όνομά μου.. (ευχαριστώ για την αναφορά σας στο maximus). Θα ήθελα να σας πω τη γνώμη μου.
Τίποτα δεν τελειώνει και τίποτα δεν αρχίζει επειδή ήρθε ένας καινούργιος χρόνος. Έτσι κι αλλιώς δική μας επινόηση είναι όπως και η κατά τα άλλα έξυπνη σύλληψη της ιδέας της "αναγέννησης". Τα φώτα, ο θόρυβος και το φαγητό και όλο αυτό το "overdose" είναι συνέπεια της προπαγάνδας του υπερκαταναλωτισμού.. όπως ξέρετε. Ως προς τα συναισθήματα όμως καθώς και τις σκέψεις μας είναι μια ευκαρία για όσους έχουν μπουχτίσει να αλλάξουν "κάτι". Αν βέβαια η συγκριμένη περίοδος δεν μας εμπνέει για τέτοιου είδους αναδρομές δεν είμαστε καθόλου υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε. Όσο για τις ευχές, ("πνιγόμαστε" στα σιρόπια κάθε χρόνο, μεταφορικά και κυριολεκτικά),έχετε δίκιο αλλά πιστεύω στην θετική ενέργεια και μιλώντας για πράγματα ευχάριστα ίσως από τα δέκα προσελκύσουμε τα δύο.
"Πράξεις", συμφωνώ μαζί σας, ο τρόπος σκέψης σας σχετικά με το θέμα συγκλίνει σε αρκετά σημεία με τον δικό μου. Ή ανάρτησή σας θα μπορούσε να είναι η συνέχεια της δικής μου, με μερικές μικρές αλλαγές αν μου επιτρέπετε..
Καλή χρονιά με υγεία, "υποχρεωτικά" γιατί αλλιώς χαθήκαμε :-)
Maximus,
θα προτιμούσα τον ενικό ευγενείας, εκτός αν εσείς επιμείνετε στον πληθυντικό ευγενείας!
Καλή χρονιά να έχουμε όλοι, εύχομαι. Όντως, οι αναρτήσεις μας είχαν μια συνέχεια, κι αυτό ίσως να με ώθησε να μην αφήσω τη δική μου στα αποθηκευμένα, κάτι που ίσως και να έκανα, θεωρώντας ότι ίσως και να μην έπρεπε να "γκρινιάζω" μέρες που είναι!
Μα οι ευχές είναι ευχές, όποτε κι αν δίνονται, κι η πρώτη του χρόνου αυτού εύχομαι να είναι η αφορμή για πολλές "πρώτες" σε αποφάσεις, επιλογές και στάσεις ζωής!
Post a Comment
<< Home