Ξέρω
Ξέρω πως καμιά φορά δεν βρίσκουμε τα λόγια, ξέρω πως, κι αυτά που ξέρουμε, μερικές φορές αναρωτιόμαστε αν πρέπει να τα πούμε και να τα ξαναπούμε, όχι από εγωισμό, αλλά γιατί δεν μπορούν να γίνουν πράξεις, και κάπως πρέπει να κρατηθούμε χωρίς αυτές, μαθαίνουμε να ξεχνιόμαστε σε άλλες καθημερινές πράξεις επιβίωσης, να προσέχουμε τα αυτοκίνητα καθώς περνάμε τον δρόμο, να κλειδώνουμε την πόρτα, να ντυνόμαστε καλά στο κρύο, να αγοράζουμε ψωμί και να πιάνουμε κουβέντα με την κοπέλα στο ταμείο, να μιλάμε σε τηλέφωνα εργασιακού χώρου, να δικαιολογούμε την όποια απόσταση κοιτάζοντας ένα ζευγάρι που μαλώνει στον δρόμο.
Πού και πού κάνω πως ξεχνάω ή πως δεν ακούω. Μα ξέρω.
posted by Ioulita @ 20:29
3 Comments:
λέξεις που λέξεις παραμένουν ίσως δεν αξίζουν την κυριότητα των συναισθημάτων μας. κυρίως σαν πράξεις απαιτούνται.
καλό σου μήνα!
νομίζω πως σε όλους μας συμβαίνει.Πολλές φορές μάλιστα συχνά και όχι πού και πού.
Καλό βροχερό βράδυ Κυριακής,Ιουλίτα!Σε σκεφτόμουν σήμερα και είχα,ασφαλώς,τους λόγους μου.
b|a|s|n\i/a,
απ' όλα έχει! Κι είναι και κάποιες πράξεις, που δεν συνάδουν με τις λέξεις... Καλό μήνα και σε σένα!
όλα θα πάνε καλά,
σε σκεφτόμουν κι εγώ χτες, ενώ θυμόμουν ένα περίεργο περιστατικό με έναν κύριο στο λεωφορείο πριν χρόνια... Μου είπε το όνομά σου. Καλημέρα!
Post a Comment
<< Home