Είσαι;

Ευτυχώς κρατούν λίγο, αυτές οι στιγμές, λέω, που νιώθω σαν τεράστιο κόκκινο μπαλόνι που φουσκώνει, φουσκώνει, κι είναι έτοιμο να σκάσει. Μετά πάλι ηρεμώ, αποφασίζω σθεναρά για πράγματα που λίγο αργότερα, ίσως και στιγμές μετά, θα έχω αποφασίσει κάτι άλλο. Δεν είναι δυνατόν να κρατήσω ποτέ μια σταθερή στάση, να έχω ένα ξεκάθαρο συναίσθημα, ο,τι να 'ναι ρε παιδί μου, φτάνει να είναι αυτό και όχι άλλο, να μην έχω αυτά τα πισωγυρίσματα που με κουράζουν; Και όταν κουράζομαι θυμώνω, και με προτιμώ θυμωμένη απ' ο,τι στενοχωρημένη. Κι όταν θυμώνω γίνομαι σκληρή, και μου αρέσω περισσότερο σκληρή απ' ο,τι τρυφερή και γλυκιά. Κι όταν είμαι σκληρή πονάω και τους άλλους, και ποτέ δεν σκέφτηκα να τους κάνω κακό, ποτέ δεν σκέφτηκα κακό για κανέναν, απλά εκείνες τις στιγμές δεν μπορώ να με ελέγξω, εγώ, που προσπαθώ να χαράξω με ακρίβεια τις διαδρομές μου στον παγκόσμιο χάρτη, εγώ, που προσπαθώ να απλώσω τα ρούχα με τα σωστά μανταλάκια στα σωστά σημεία, για να μην αφήσουν σημάδι, εγώ, που θα σκουπίσω προσεκτικά τα ποτήρια να μην μείνουν σημάδια από το νερό, εγώ, που πλέον δεν θα πιω παραπάνω απ' όσο αντέχω, γιατί σιχάθηκα τους μεθυσμένους ύπνους της ζάλης, εγώ, που θα περπατήσω στις μύτες να μην ακουστούν τα παπούτσια μου στο κάτω πάτωμα, εγώ, που θα χαμογελάσω, ακόμα κι αν μου μιλήσουν άσχημα, εγώ, που το κρατάω, το κρατάω μέσα μου, μα μια μέρα, στα ξαφνικά, χαμογελώντας θα σου πω να το ακούσεις αυτό που ήδη γνωρίζεις.
Να με φοβάσαι όταν θυμώνω.
Πέρνα να με πάρεις για ένα καφεδάκι... Πάμε να κάνουμε κοπάνα! Ναιιιιι! Πάμε να μας φυσήξει ο δροσερός αέρας του φθινοπώρου με σταγόνες βροχής κρυμμένες πίσω από σύννεφα. Πάμε να τρέξουμε στη διάβαση, καθώς θα έχει ανάψει το κόκκινο. Πάμε να κοιταχτούμε χωρίς να μιλάμε και να γελάσουμε, απλά και μόνο στο άνοιγμα μιας πόρτας. Πάμε να δούμε μια έκθεση τέχνης ακαταλαβίστικη. Πάμε να χαζέψουμε φωτογραφίες ασπρόμαυρες με πορτραίτα θλιμμένων περαστικών. Πάμε να κοιτάξουμε την αντανάκλασή μας σε βιτρίνες με ρούχα αδιάφορα. Πάμε σε κείνο το καφέ με τα ξύλινα πατώματα και τη τζαμαρία που βλέπει μόνο θάλασσα. Πάμε να πάρουμε εφημερίδες να διαβάσουμε και να τις τσαλακώσουμε πάνω στα πόδια μας, καθώς θα σκύβουμε να φιληθούμε. Είσαι;