4 του Αυγούστου

...Γυρίζεις το κλειδί, ανοίγεις την πόρτα, βγάζεις τα παπούτσια, πατάς με γυμνά πόδια σε πλακάκια που δεν έχει δει το φως του ήλιου -ή μάλλον εσύ δεν το είδες να τα βλέπει. Βάζεις κρύο νερό σ' ένα ποτήρι κι ενώ γεμίζει, πιάνεις τον ιδρώτα στο μέτωπό σου, σκονισμένα τα μαλλιά και το δέρμα σου, θυμάσαι εκείνον τον στίχο "μ' ένα ξυστρί καθάρισέ με απ' τη μοράβια". Καμιά φορά νομίζεις πως θα ξυπνήσεις απ' αυτό το όνειρο, πάλι ιδρωμένος θα 'σαι, θα κοιτάξεις δίπλα σου, εκείνη θα κοιμάται ήσυχη, μα ποιος ξέρει σε ποιο όνειρο κι αυτή να ταξιδεύει;, θα προσπαθεί κάτι να σου πει, μα δεν θα μπορεί να κουνήσει τα χείλη της, εδώ το 'χει, αν δεν ήταν όνειρο απλά δεν θα την άκουγες, θα ξεροκαταπιείς σ' ένα στεγνό στόμα, θα την αγκαλιάσεις σφιχτά, θα κλείσεις τα μάτια, όταν ξυπνήσεις θα είναι ένα άλλο όνειρο.