Arrêtez le monde, je voudrais descendre!
Αυτά λοιπόν. Άλλα δεν έχω. Ό,τι μπορούσα το έδωσα. Και θα 'δινα κι αυτά που δεν έχω ή έχω λιγοστά, αν δεν είχα λίγο εγωισμό να με κρατά στην επιφάνεια. Κάποτε διέθετα κι απ' αυτόν περισσότερο, μετά τον χάρισα για να ζωγραφίσω χαμόγελα σε παιδικά πρόσωπα και να πάρω λίγες αγκαλιές μυρωδάτες και ζεστές και σφιχτές. Ο εγωισμός μου πήγε περίπατο σε πάρκα και λύγισε σε δάκρυα έτοιμα να πέσουν από βουρκωμένα μάτια. Ο χρόνος μου απέκτησε σχετική έννοια, από τότε που έμαθα πως μια κλωστή χωρίζει τη χαρά από τη θλίψη, την εμπιστοσύνη από τον φόβο, μόλις άρχισα να βλέπω τις πρώτες ρυτίδες γύρω από τα μάτια μου, μόλις είδα τις πρώτες λευκές τρίχες στα μαλλιά μου. Ευτυχώς, νωρίς. Όχι τόσο νωρίς ώστε να τον περιφρονήσω, ούτε τόσο αργά ώστε να τον απαρνηθώ.
Δεν γκρινιάζω εύκολα. Χάσιμο χρόνου. Και δεν θυμάμαι ποιος είπε ότι αυτός είναι η περιουσία μας.
Για μένα ο εγωισμός είναι πλέον η ύστατη λύση.
Για άλλους είναι η πρώτη επιλογή.
posted by Ioulita @ 17:11
5 Comments:
και για άλλους δεν υφίσταται καν σαν επιλογή λύσης. ούτε καν σαν επιλογή ζωής. καθώς το να μοιράζεσαι την δύναμη και την αδυναμία σου είναι θέμα αίσθησης της αλήθειας. ή αλλιώς αλήθεια συναισθημάτων.
b|a|s|n\i/a,
έχεις δίκιο. Παίρνω το σχόλιό σου ως καλή συμβουλή, αν και, βλέποντάς το ξανά, και για μένα αποτελεί μόνο προσωρινή λύση τελικά. Ευτυχώς. Καλό σου βράδυ.
Και για μένα το ίδιο συμβαίνει(αυτό που λες στις 2 τελευταίες σειρές).
Και μου αρέσουν πολύ οι ρυτίδες των ματιών.Εγώ δεν έχω ακόμα αποκτήσει αλλά πού θα πάει;
:)
Ίσως βέβαια όταν τις αποκτήσω να μη μου αρέσουν.Πάντως μερικοί άνθρωποι γερνάνε όμορφα.
Est-ce la terre qui tourne ou nous qui valsons ;)
όλα θα πάνε καλά,
μερικοί όντως γερνάνε όμορφα, ίσως γιατί βρίσκουν ένα νόημα μέσα σ' αυτό.
Caesar, tous les deux
Post a Comment
<< Home