Friday, May 21, 2010

"Έλα να σου βγάλω μια φωτογραφία!"

Το ζευγάρι στεκόταν μπροστά στην πύλη του εμπορικού κέντρου, παρόλη τη βροχή. Το εμπορικό όνομα φάνταζε πάνω πάνω σε έντονο ανοιξιάτικο πράσινο χρώμα, ίδιο με το παντελόνι της. Πήρε εκείνη την πόζα την άντε-βγάλε-τη-φωτογραφία-να-τελειώνουμε-μάς-βλέπει-ο-κόσμος-και-βρέχει-κιόλας, ξέρεις, εκείνη με το πόδι και τον κορμό σε μιαν ευθεία, τα χέρια κολλημένα στο πλάι, όπως εκείνες τις φωτογραφίες που μας έστηναν και μας έβγαζαν στο δημοτικό, μπροστά στον χάρτη, ή την άλλη στο θρανίο με το μολύβι στο χέρι (αγαπημένη, έδειχνε όλον μας τον ζήλο για μάθηση, καθώς και την "απρόοπτη" στιγμή που μας συνέλαβε ο φακός, να κάνουμε αυτό που ξέρουμε πολύ καλά να κάνουμε: να γράφουμε). Αυτή τη φωτογραφία θα συναντήσεις ακόμα και σήμερα αναρτημένη σε κάποια δωμάτια πατρικών σπιτιών, άσχετα αν ο/η φωτογραφιζόμενος/η ακολούθησε άλλη πορεία στο μέλλον, αρκετά μακριά από την επιμελή εκείνη πρόσοψη. Φυσικά, κανείς δεν μας φωτογράφισε το μεσημέρι να επιστρέφουμε με τη βαριά μας τσάντα, τα χτυπημένα μας γόνατα, την ώρα που πλαντάζουμε στο κλάμα, το στρίμωγμα και το σπρωξίδι μπροστά στο κυλικείο! Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Την ώρα που πίνουμε νερό στη βρύση μετά το τρέξιμο, τη μοναξιά μας στα σκαλοπάτια, την στιγμή που το στόμα ανοίγει για να απολαύσει τη ζεστή τυρόπιτα, το σκυμμένο βλέμμα μας στις παρατηρήσεις του διευθυντή την ώρα της προσευχής, στημένους έξω στο προαύλιο για την εκδρομή, τις κοριτσίστικες παρέες κάτω από τα δέντρα, τα κρυμμένα αυτοκόλλητα κάτω από τα θρανία, την υγρή μας μύτη τον χειμώνα, το δαγκωμένο μολύβι και το τσαλακωμένο τετράδιο. Ίσως αυτές οι φωτογραφίες να αποκάλυπταν πολύ περισσότερα για τη μελλοντική μας κατεύθυνση, για την προσωπικότητά μας την ίδια... Ωραία χρόνια κι εκείνα, πρόλαβα για λίγο το πλεκτό κολαρισμένο γιακαδάκι πάνω από τη μπλε ποδιά, δεν ξέρω γιατί, αλλά εκείνο το πλεκτό με τσιγκελάκι αξεσουάρ μου άρεσε πολύ. Σαν να κρυβόταν όλη η αγάπη της μαμάς μου στη λεπτή δημιουργία του. Και μαθαίνω πως έγινε ξανά της μόδας σε μεγάλους οίκους, πως το περπάτησαν καλίγραμμα μοντέλα σε διεθνείς πασαρέλες, αλλά μην με εμπιστεύεσαι πολύ για ζητήματα μόδας, ίσως να πέφτω και έξω. Ξέρω πάντως πως το μπλε πολύ θα φορεθεί φέτος το καλοκαίρι. Να το αγοράσεις.

6 Comments:

Blogger Yannis Petsas said...

Πήγα να πω τι έγινε η προηγούμενη ανάρτηση αλλά παρασύρθηκα. Κυρίως απ' το αξεσουάρ γιατί η ποδιά ήταν τελείως ανέμπνευστη και τα ξεκούμπωτα κουμπιά που κρέμονταν και όλα. Το μπλε σαν μπλε. προτιμούσα βέβαια το σκούρο, το κομπάλτ ήταν για πέταμα. αλλά και το σκούρο δεν το έλεγες και μπλε, με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένος ο άνθρωπος.

2:58 PM  
Blogger Yannis Petsas said...

Και ξέχνα αυτά για την προηγούμενη ανάρτηση, είχα βρεθεί αλλού πριν, δεν ξέρω πώς το 'κανα, τα κάνω αυτά γενικώς. Τι βροχή κι αυτή σήμερα ε;

3:06 PM  
Blogger ολα θα πανε καλα... said...

τι μου θύμισες τώρα...εγώ είχα δύο γιακαδάκια λευκά - το ένα απλό,αγορασμένο από κατάστημα και που το φορούσαν όλα τα κορίτσια κι ένα πλεκτό,της γιαγιάς,πλεγμένο με το λεπτό βελονάκι από τα χεράκια της.Περιττό να πω πόση αξία είχε αυτό το δεύτερο,και πραγματική και συναισθηματική.Φόρεσα και ανοιχτή και σκούρα ποδιά,τελικά η ανοιχτή μπλε μου άρεσε περισσότερο,σαν το Αιγαίο όταν το βλέπεις από ψηλά.

2:12 AM  
Blogger Ioulita said...

@yanni,
ο,τι να 'ναι!... Γουστάρω!

@όλα θα πάνε καλά,
τη σκούρα ξέρω μόνο ή θυμάμαι λάθος. Το παθαίνω πού και πού να θυμάμαι λάθος.

11:02 PM  
Blogger ολα θα πανε καλα... said...

ναι,θυμάσαι λάθος γιατί υπήρχαν και οι σκούρες και οι ανοιχτές.Τα πιο πολλά κορίτσια φορούσαν τις ανοιχτές,δεν ξέρω γιατί αυτή ακριβώς η προτίμηση κι όχι άλλη.Επιστρέφω για να σου πω μια καλησπέρα,να απαντήσω μια που είδα ότι είχες απορία και να σου ευχηθώ ένα καλό καλοκαίρι,μια και μας έπιασαν οι ζέστες απότομα και επικίνδυνα.

8:44 PM  
Blogger Ioulita said...

όλα θα πάνε καλά,
καλό καλοκαίρι κι από μένα!

11:54 AM  

Post a Comment

<< Home