It doesn't matter anymore...

Γι' αυτό είναι οι φίλοι. Για να έρχονται μες στη νύχτα, να βγάζουν τα παπούτσια και να φορούν σε εκείνους και σε σένα τα φτερά στην πλάτη, να πετάξετε μαζί και να τα δείτε όλα από ψηλά κι από μακριά. Γι' αυτό είναι οι φίλοι, για να μην διστάζουν να ανοίξουν το ψυγείο σου και να πάρουν το τελευταίο μπουκάλι μπύρας που σου έχει απομείνει και να το πιουν ρωτώντας σε αν θες και γνωρίζοντας πως θα πεις όχι, ακόμα κι αν θες. Γι' αυτό είναι οι φίλοι, για να σου γκρινιάξουν, να κλάψουν, να φωνάξουν σαν να μην υπάρχει άλλος γύρω ή σαν να μην τον βλέπουν, να παραληρήσουν, να μονολογήσουν, να τιμωρήσουν τους εαυτούς τους γιατί πάλι έκαναν το ίδιο λάθος, δεν είναι που θέλουν αυτοί να το ακούσουν, είναι που θέλουν εσύ να το ακούσεις μαζί τους, σαν να μοιραστήκατε και την πράξη του. Γι' αυτό είναι οι φίλοι, για να σου λεν ότι το ίδιο θα έκαναν κι αυτοί, ίσως και χειρότερο, και έτσι να είναι, μα την αλήθεια. Γι' αυτό είναι οι φίλοι, για να σε βλέπουν στα όνειρά τους και να ξυπνούν τρομαγμένοι τι σου συνέβη τάχα, να χτυπούν το τηλέφωνο έτσι για να σε ακούσουν να χαμογελάς και να είσαι καλά, δεν θέλουν να τους πεις να μην χαθείτε, θέλουν να το ξέρουν ότι δεν θα γίνει. Γι' αυτό είναι οι φίλοι. Δεν λέω κάτι πρωτότυπο. Για να παίρνουν ένα σφουγγάρι και να ρουφούν από την καρδιά και το μυαλό σου όλες τις κακές σκέψεις, για να έχει χώρο για τον ήλιο μέσα σου.