Αρχή διατήρησης της ενέργειας.

Γίναμε πολλοί μωρέ, να, αυτό σκέφτομαι καμιά φορά... Μαύρα και κόκκινα και κίτρινα και γαλάζια backgrounds, και χαμογελαστά και βροχερά και ονειρεμένα και θαλασσινά, και έρωτες και χωρισμοί και πολύς πόνος, μα πολύς πόνος, και ευτυχία, και η ζωή μας κάθε μέρα, και απορίες και φωτογραφίες και επέτειοι, και τα παλιά και οι μνήμες τους, και όνειρα και ελπίδες, και φόβοι και γέλια και απάτες και αυταπάτες, και τραγούδια και παιχνίδια και δοκιμές, και φίλοι άγνωστοι και γνωστοί, και σφάλματα, και προδιαγεγραμμένα και τυχαία και μοιραία, και μια μπάλα που χάθηκε ούτε που ξέρω πότε, ίσως και να τριγυρίζει εντός του γηπέδου, όπου έμπειροι τάχα παίκτες θαρρούν πως κάνουν καλό κοντρόλ (εδώ γελάτε), στήνουμε καλά τα τέρματα και ξαναμαρκάρουμε τα όρια με λευκή μπογιά, μέχρι εδώ εσύ μέχρι εκεί εγώ (και τούμπαλιν), όπως κάναμε ζωγραφίζοντας τα θρανία μας χωρίζοντάς τα στη μέση, λέμε πως γρατζουνάμε χορδές τεντωμένες και πιάνουμε τον ήχο τους με το έμπειρο αυτί μας, όχι έτσι, αλλιώς, κάνε αυτό, μην κάνεις το άλλο, κάνε ο,τι θες, κάνε ο,τι νομίζεις, δοκίμασε την τύχη σου σε τυχερά παιχνίδια με χαρτιά, πόνταρε τα περισσότερα όταν έχεις απέναντί σου αδύναμο παίχτη, αν αυτό σε κάνει να νιώθεις πως έχεις τον έλεγχο -μα δεν ξέρεις ότι είναι απλά ένα τυχερό παιχνίδι;, παίξ' τα όλα για όλα στο κάτω κάτω, το σηκώνει η περίσταση, μείνε εντός γηπέδου όσο σε παίρνει, κι αν τύχει και σε πάρει η μπάλα και πέσεις πάλι σε καναν πάτο, γύρνα προς τα λάθη σου κι αγάπησέ τα, ίσως να είναι ακόμα εκεί να σε θυμούνται, αιωνία να είναι η μνήμη σου, γίναμε πολλοί, ο ένας καλύτερος από τον άλλον, ο ένας με πιότερη αγάπη από τον άλλον, ο ένας με πιότερες υποσχέσεις να δώσει, ο άλλος με πιότερες αγκαλιές, κι εγώ, μην θαρρείς, είμαι ένας απ' όλους και κανένας απ' αυτούς.
Μ' αυτά και μ' εκείνα, ξέχασα να πω το βασικότερο: δεν μου αρέσει ούτε να με λυπούνται, ούτε να (τους) λυπάμαι. Όσο κι αν αυτό θα μου 'δινε μια ναρκισσιστική αυταπάτη δύναμης.