"Τα παιδιά που αγαπιούνται, φιλιούνται όρθια, μπροστά στις νυχτωμένες πόρτες. Κι οι περαστικοί τα δείχνουν με το δάχτυλο. Μα τα παιδιά που αγαπιούνται δεν είναι εκεί για κανέναν" (Ζακ Πρεβέρ)
Κιεμένα τυχαία έπεσε κάποτε στα χέρια μου μια συλλογή του, ψάχνοντας δρόμο σε ένα σκονισμένο ράφι, αλλά αυτό το απόσπασμα πολλές φορές μου δίνεται η αφορμή να το θυμηθώ και να χαμογελάσω.
2 Comments:
Είχα χρόνια να διαβάσω Ζάκ, έπεσε στα χέρια μου μιά συλλογη δανεική και την είχα ξεζουμίσει. Ευχαριστώ Ιουλίτα.
το τέλσον
Κιεμένα τυχαία έπεσε κάποτε στα χέρια μου μια συλλογή του, ψάχνοντας δρόμο σε ένα σκονισμένο ράφι, αλλά αυτό το απόσπασμα πολλές φορές μου δίνεται η αφορμή να το θυμηθώ και να χαμογελάσω.
Post a Comment
<< Home