Πώς;

Πώς να γράψεις για τις εικόνες, τους ήχους και τις μυρωδιές; Πώς να περιγράψεις τον έρωτα; Πώς να σταματήσεις τον χρόνο; Πώς να αθροίσεις τις στιγμές ή να τις πολλαπλασιάσεις; Πώς να τις ταξινομήσεις; Πώς να τις διαιρέσεις; (Ο μέσος όρος δεν υπάρχει, μόνο ακραίες τιμές). Πώς γίνεται να μετράς αντίστροφα και όλα να απομακρύνονται αντί να πλησιάζουν; Πώς είναι άλλοτε να μην σου φτάνουν οι ώρες, οι μέρες, κι άλλοτε να σου φτάνει μια στιγμή και να χωράει τα πάντα; Μάθε μου πώς να εκτιμώ την αξία των λεπτών, μάθε μου πώς και πού να αποτυπώνω την ώρα που σου κρατώ το χέρι, που σε κοιτώ στα μάτια, που μου ανήκεις και σου ανήκω, την επιθυμία μου να σκουπίσω τον ιδρώτα που γυαλίζει στο μέτωπό σου, τα χέρια σου όπως χορεύουν στο σκοτάδι, το βλέμμα, τη φωνή, το χαμόγελο, το άρωμα, τη ζέστη σου...Για τον πόνο μπορώ να μιλήσω πιο εύκολα, τον έρωτα τον ζω...