It is through adversity...

Κάτι μέσα μου ξέρει καλύτερα από μένα να με σπρώχνει να νιώθω και να ζω, δίχως σώνει και καλά να καταλαβαίνω και να ερμηνεύω. Aυτό το κάτι πάντα το εμπιστευόμουνα, κατά πολλούς θα μπορούσε να με οδηγεί απευθείας στην καταστροφή, αλλά εμένα μου φαινόταν ο,τι πιο φυσιολογικό μπορούσα να κάνω, πάντα άκουγα αυτή την ανείπωτη φωνή να μου λέει τη μια πως ίσως να ζήσω πολύ και την άλλη πως ίσως πεθάνω την άλλη μέρα, πιο πολύ πίστευα το δεύτερο, κι ακόμα το πιστεύω, κι έτσι πάντα φροντίζω να γεμίζω τη ζωή μου με ο,τι νιώθω πως θέλω... Δεν είναι εύκολο να στο εξηγήσω, είναι αντίθετα πολύ απλό: να κάνεις αυτό που θες, ειδικά όταν αυτό είναι να αγαπάς. Στο τέλος κάθε δρόμου που βαδίζουμε όλα αποκτούν νόημα, it is through adversity που το καταλαβαίνεις, ότι όλα έπρεπε να γίνουν έτσι, και τότε χαμογελάς, κλαις και χαμογελάς, μα δεν πονάς όπως όταν χάνεις μια μάχη, πονάς όπως πονάς όταν κερδίζεις, γιατί κάθε που κερδίζεις χάνεις κάτι άλλο, μα δεν χάνεις τελικά, νέοι δρόμοι ανοίγονται. Τι λέω... Ούτε που ξέρω, ήθελα μόνο να σου πω ότι χαμογελάω κι ας δακρύζω, ξέρω λίγα μέσα μου, αλλά ένα από αυτά λέει ότι όλα θα πάνε καλά, όλα θα γίνουν για καλό, όλα, να μην φοβάσαι το σκοτάδι, γιατί είναι κομμάτι σου, να μην φοβάσαι, γιατί σε τριγυρίζει από παντού αγάπη, μα κι έτσι να μην είναι, εσύ μόνο αγάπη βλέπεις, ξέρεις τι θα πει αυτό; Θα πει ότι έχεις τα μάτια παιδιού μικρού, που κάθε φορά μαθαίνει από την αρχή τι θόρυβο κάνουν τα βότσαλα ή το νερό ή η άμμος στα χέρια του, που κάθε φορά μαθαίνει από την αρχή πως η νύχτα οδηγεί στη μέρα και η μέρα στη νύχτα, που ξεκινάει το ταξίδι του στη ζωή μη ξέροντας τίποτα παρά να εμπιστεύεται και να χαμογελά και να ελπίζει. Στα μάτια μου κάθε φορά σε ντύνω με χρώματα, σου χτενίζω τα μαλλιά, σε φιλώ, και σε αποχωρίζομαι, όπως την πρώτη μέρα που μια μάνα ανοίγει την πόρτα, για να στείλει το μικρό της στο σχολείο. Σε καμαρώνω να περπατάς, σκοντάφτεις σε μια πέτρα, τα παπούτσια σου σκονίζονται, χτυπάς το γόνατό σου, είσαι ανάμεσα να κλάψεις ή να πεισμώσεις, θέλω να τρέξω να σε βοηθήσω, μα δεν το κάνω, δεν σε φοβάμαι... It is through adversity...