Neat and clean

Κάθε που άνοιγε το φύλλο σε μια καινούρια βδομάδα, ένιωθε καθαρή, άδεια από σκέψεις, δυνατή να τα βάλει όλα σε μια σειρά και να αρχίσει από την αρχή, να σβήσει μουντζούρες, κοκκινίσματα, και μετά να διώξει φυσώντας τα απομεινάρια της σβήστρας. Δεν προλάβαινε να το πει, και φυσικά τα σχέδιά της αναιρούνταν , τα τετράδια γέμιζαν με θαυμαστικά, ώρες, ονόματα, χρωματιστά χαρτάκια και τηλέφωνα. Της άρεσε να το βλέπει στα τετράδια των άλλων, τα καλλιγραφικά γράμματα, τα ευανάγνωστα, μα στο δικό της όλα ήταν κακογραμμένα, άκρη δεν έβγαζε κανείς. Σήκωσε το κεφάλι και κοίταξε έξω, στον δρόμο, είδε τον κόσμο στα αυτοκίνητα να προσπαθεί να μειώσει αποστάσεις χρονικές και χωρικές, τόσο δίπλα ο ένας στον άλλον και τόσο μακριά…