Εκεί και τώρα...

Εκεί ακόμα υπάρχει μια γιαγιά που ανησυχεί αν δει να μην γελάς ή να κοιτάς κάπου αφηρημένα, που ζει και ανασαίνει για να ξέρει ότι είσαι καλά. Εκεί είναι η μαμά, που ετοιμάζει πίτες και γλυκά, γιατί της αρέσει εκείνο που κάνεις, ο τρόπος δηλαδή που κουνάς το χέρι και μπουκώνεις το στόμα όταν ενθουσιάζεσαι με μια γεύση. Εκεί είναι ο μπαμπάς, που μπορεί να μην ξέρει να σου δείχνει την αγάπη του, αλλά θα πάει όπου του πεις για να σου φέρει ό,τι του ζητήσεις, μόλις κάνεις εκείνα τα μουτράκια, που πρέπει να του θυμίζουν πώς ήταν τότε που ήσουν μωρό. Εκεί είναι όλες οι αναμνήσεις σου, σκορπισμένες σε διαφορετικά σημεία στον χώρο και τον χρόνο, ένα κούτσουρο που καθόσουν πριν την τελευταία καληνύχτα και μιλούσατε για ώρα, οι δρόμοι που έπεφτες με το ποδήλατο, τα δέντρα, η ίδια ζέστη ή το ίδιο κρύο, οι ίδιες μυρωδιές σε σπίτια και αγκαλιές. Αν σηκώσεις τα μάτια προς τον ουρανό, θα δεις τα ίδια αστέρια, τον ίδιο ήλιο, και ίσως λίγο ακόμα νιώσεις πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά. Σαν ο χρόνος να πάει και να 'ρχεται. ..Αυτά τα ταξίδια στον χρόνο πάντα σε μαγεύουν.