Πάνε-έλα

Πάλι εκεί ήσουν, στα όνειρά μου... Πού σε χάνω, πού σε βρίσκω, όλο εκεί τριγυρίζεις. Τη μια μου απλώνεις το χέρι πάνω από μια σκάλα κι εγώ δεν μπορώ να το πιάσω, την άλλη μου χαμογελάς πλαϊ της, την τρίτη με κοιτάς σαν να μου λες πάμε να φύγουμε τώρα... Έρχεσαι σαν επισκέπτης, ευπρόσδεκτος πάντα, και με φέρνεις τόσο κοντά στο ανεκπλήρωτο, που δεν μπορώ παρά να τρομάζω. Κάνω να σε πιάσω και χάνεσαι. Εμένα με ρώτησες ποτέ τι θέλω;;