Ίσως να φταίει η βροχή

Ίσως να φταίει αυτή η συννεφιά, αυτό το γκρίζο, ίσως να είναι όλα τα ψεύτικα χαμόγελα, οι προσποιητές γλύκες, τα ρηχά βλέμματα που σκάβουν να βρουν αυτό που καλά κρύβεις, ίσως να είναι το παρασκήνιο που δεν γνωρίζεις, ίσως να φταιν τα δάκρυα που συγκρατείς και μόνο εκείνη αισθάνεται, γιατί είσαι κομμάτι της, υπήρξες μέσα της 9 μήνες πάνω-κάτω, δεν μπορεί, λες, κάτι θα ξέρει περισσότερο για σένα, κάτι που είτε δεν ξέρεις, είτε δεν παραδέχεσαι, είτε δεν ομολογείς να τελειώνουμε! Σε βλέπει στον ύπνο της, σε ρωτά, επιμένει, εσύ γελάς, αρνείσαι και αναρωτιέσαι με ποιον τρόπο είναι δυνατόν κανείς να σταματά να επισκέπτεται τα όνειρα των άλλων. Κοιτάς γύρω σου, τίποτα δεν σου αρέσει, κοιτάς μέσα σου, το ίδιο... Κι έλεγες μήπως εκεί βρεις κάτι πιο όμορφο, αλλά κι εσένα σε έχεις ξεχάσει...Πάνε χρόνια που πρέπει να έχει γίνει αυτό το κακό. Αν ήξερες πότε ακριβώς, θα σκότωνες τα πρόσωπα ή τη στιγμή που έγινε, θα υπερασπιζόσουν τα όνειρά σου καλύτερα, δεν θα άφηνες να τα σκοτώσουν. Πού είναι κρυμμένη εκείνη η δύναμη;