Υποκατάστατα

Σου δίνουν 10-12 τ.μ.. Μέσα σ'αυτά πρέπει να χωρέσεις το τραπεζάκι με τις καρέκλες, γλάστρες με λουλούδια και να αφήσεις και μια γωνιά να κάθεσαι να χαζεύεις τ' άστρα. Πάνω από 'σένα άλλες καρέκλες και τραπέζια στριμωγμένα, κάτω από 'σένα το ίδιο, κοιτάς αριστερά και δεξιά υποκατάστατα αυλών, δέντρων, χώματος. Όλα σε διώχνουν από εκεί ψηλά. Εσύ θέλεις να την πατάς τη γη, να την ξαπλώνεις, να τη μυρίζεις. Δεν σου φτάνει το δήθεν, κι ας έχει καλή θέα. Για σένα θέα είναι τα βουνά κι ο ουρανός, ο ήλιος ν' ανατέλει και να δύει σε μια αχλύ πίσω απ' τα βουνά. Θέλεις να τρέχεις, να ακούς τον άνεμο στα μαλλιά σου, το θροϊσμα των φύλλων στην ησυχία, τη βροχή στις στέγες, τα ξύλα στη σόμπα το βράδυ, θέλεις να βλέπεις αληθινό σκοτάδι, δυο μάτια να γυαλίζουν στην άκρη του δρόμου, ομίχλη, κίτρινα φύλλα, λουλούδια στη γη. Κάτω! Κάτω! Κι άλλο χαμηλά! Δεν θέλω σταυροδρόμια, εκτός αν ψάχνω τον δρόμο για να φύγω!...