Έτσι ξαφνικά...

Έτσι ξαφνικά συμβαίνουν όλα, ωραία και άσχημα. Έτσι ξαφνικά, εκεί που σχεδίαζες μια λυτρωτική βουτιά, την επιστροφή στο σπίτι, το πέρασμα μπροστά από τον δρόμο της, τη βραδιά μπροστά στην τηλεόραση, ένα δροσερό μπάνιο, μια βόλτα για καφέ, έναν καβγά με τη μαμά γιατί είχες αργήσει, εκεί σταμάτησαν όλα. Μια στιγμή είναι αρκετή για να ανατρέψει τα πάντα, όσα φαντάστηκες κι όσα δεν φαντάστηκες, όσα φαντάστηκαν άλλοι για σένα, όσα ονειρεύτηκαν, όσα δεν τόλμησες ή δεν πρόλαβες να δοκιμάσεις. Κι έχω έναν κόμπο στον λαιμό, όχι γιατί σε ήξερα, αλλά θα μπορούσα να σε ξέρω καλά, θα μπορούσες να είσαι ο αδερφός μου, ο άντρας μου, ο καλύτερός μου φίλος, ένας άνθρωπος που δεν άξιζε να φύγει έτσι....Εκείνη δεν θέλει να σε αφήσει μόνο, λες και καταλαβαίνεις πως ακόμα κι εκεί δεν είσαι μόνος -και δεν είσαι, γιατί εσύ καταλαβαίνεις...Αυτά τα πράγματα δεν εξηγούνται...