Η φούστα της...

Η φούστα της ανέμιζε στο βραδινό αεράκι, ενώ κάπου μακριά, από ένα μαγαζί, ακουγόταν ένα γνωστό της τραγούδι, που εκείνη την ώρα λες και κάτι της ψιθύριζε κάτι στην καρδιά. Ζούσε ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα -ή, καλύτερα, ακροβατούσε μεταξύ των δύο...Κάποια φίλη τής είχε μιλήσει για μια όχθη, που κόντεψε να την περάσει και να τρελαθεί. Δεν ήξερε αν ήταν κοντά. Ήξερε μόνο ότι προτιμούσε τα όνειρά της, με όλα τους τα άγχη και τις χαρές. Προτιμούσε το παρελθόν από το παρόν και το μέλλον. Άραγε, ποιος ορίζει τι είναι πραγματικό και τι όχι; Ίσως η πλειονότητα, γι'αυτό και ό,τι ξεφεύγει είναι ανεπιθύμητο....απροσάρμοστο.
Ήθελε μόνο να φεύγει, να ταξιδεύει, να πλέει σε καράβια και να πετά με αεροπλάνα, να χάνει τρένα και να περιμένει για ώρες στους σταθμούς, παρατηρώντας τους ανθρώπους γύρω της.
Εκείνη η ακτή ήταν κάτω από έναν γκρεμό, και στην κορφή κτήματα με λεμονιές. Κίτρινο, πράσινο και θαλασσί. Τα έβαλες ποτέ δίπλα δίπλα; Δεν μιλάω για τα χρώματα, μιλάω για ό,τι κρύβουν: το πράσινο φύλλο, ο γαλανός ουρανός, το κατακίτρινο φρούτο....Θα σε μαγέψουν....
Κάποτε ξάπλωνε κάτω από τα δέντρα και ήθελε να μεγαλώσει.
Τώρα θα ήθελε να είναι ακόμα εκεί, ο χρόνος να μην έχει αλλάξει, ούτε οι άνθρωποι...Η γιαγιά της να μην είχε γεράσει και η ίδια να μην σκεφτόταν το θάνατο. Να ζούσε με παιχνίδι και βαρετές παιδικές υποχρεώσεις. Να έπαιζε κρυφτό και να ερωτευόταν ξανά, αθώα και ανέλπιδα....Να πίστευε πως, αν παρακαλέσεις πολύ για κάτι, αυτό θα γίνει....Να πίστευε πως αν κάνει μια ευχή σε ένα αστέρι που πέφτει, την άλλη μέρα εκείνος θα την αγαπούσε. Να καθόταν στη βρύση ένα βράδυ καλοκαιριού και να να μετρά τις πυγολαμπίδες στα χόρτα. Να ξάπλωνε με φρεσκοπλυμένα πόδια σε καθαρά σεντόνια. Να ντυνόταν για την εκκλησία τη μέρα της ονομαστικής της γιορτής και να συνόδευε τον παππού της, που δεν έβλεπε καλά. Να μπορούσε να ξαναδεί εκείνους που έφυγαν, και που πάντα νιώθει πως τους χρωστά λόγια και αγκαλιές... Να έκλαιγε λιγότερο, μα να μπορούσε πάντα να γράφει....Να έκανε τα ίδια λάθη και να πονούσε το ίδιο....