Ο,τι έχεις μέσα σου παιδιάτικο...
Είναι ένα ποίημα, που θυμάμαι χρόνια τώρα. Πρέπει κιόλας να είχα να το μάθω για την καλοκαιρινή γιορτή στο σχολείο. Δεν θυμάμαι τον δημιουργό του. Του ζητάω συγγνώμη. Ίσως και να έχω άθελά μου αντικαταστήσει κάποιες λέξεις, ως αποτέλεσμα της ιδιότητας της μνήμης να "γεμίζει" κενά. Το αφιερώνω σε όλους εκείνους που έχουν κρατήσει μέσα τους κάτι από εκείνη την παιδική ματιά, που όλο ψάχνει και ρωτά, μαγεύεται με το καινούριο, αγαπά αθώα και ειλικρινά, φοβάται, προσμένει....
"Ο,τι έχεις μέσα σου παιδιάτικο
σαν θησαυρό να το φυλάξεις
τους λογισμούς, τους πόθους σου άλλαξε,
μ'αυτό ποτέ να μην τ'αλλάξεις
Όποτε της ζωής τα ψεύτικα
κι άδικα σφίγγουν την καρδιά σου
μες σ'οτι φύλαξες παιδιάτικο
θα βρίσκεις την παρηγοριά σου
Κι όταν χλωμοφυλλιάσει η όψη σου
και στα μαλλιά σου πέσουν χιόνια
μόνο ο,τι φύλαξες παιδιάτικο
θα μείνει απείραχτο απ'τα χρόνια".
posted by Ioulita @ 11:14
3 Comments:
Καλώς ξαναγύρισες Ιουλίτα!
Αν περασω μια βολτα απο εκεινα τα χρόνια ,τετοιες μερες εχουν αναψει μια μεγαλη φωτια στη γειτονιά,βρισκομαι σ'εκεινη την εορταστικη διαθεση που χαριζει το σταματημα του σχολειου,ενα ολοκληρο καλοκαιρι περιμένει να ξεδιπλωθει, στο χερι παγωτο ξυλακι κρέμα ,αργοτερα μπορει να παιξουμε κρυφτο με τα κορίτσια.
Τι μου θύμησες τώρα, Elpinor...
Τελευταία μέρα, την αράζαμε στο σχολείο με ένα παγωτό στο χέρι και βλέπαμε τα αγόρια να παίζουν μπάλα, ονειρευόμενες να κάτσουν δίπλα μας, να μας μιλήσουν. Κι ύστερα παιχνίδι, μέχρι το βράδυ.
Νιώθω πως έχω μείνει ακόμα εκεί...
Ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες, που όλα επιστρέφουν ολοζώντανα...
Ωραίο ποίημα. θα κρατήσω τη δική σου βερσιόν κι ας μη το θυμάσαι με ακρίβεια.
Σήμερα βλέπω για πρώτη φορά το μπλογκ σου.
Μου αρέσει ο τρόπος που εκφράζεσαι.
Post a Comment
<< Home